INBRENG VAN EEN EIGEN GOED IN DE HUWGEMEENSCHAP, GEVOLGD DOOR SCHENKING : FISCAAL RECHTSMISBRUIK ?

Voorbeeld

Stel dat Anne de eigenaar is van een appartement met een waarde van 300 000 euro. Zij wenst dit appartement te schenken aan haar zoon. Anne, die gehuwd is onder het wettelijk stelsel, overweegt daarbij dit appartement eerst in te brengen in de huwgemeenschap. Vervolgens zou ze samen met haar echtgenoot dit onroerend goed schenken aan hun zoon. 

De fiscale kostprijs om een onroerend goed te verplaatsen van het eigen vermogen naar de huwelijksgemeenschap is beperkt tot het algemeen vast recht van 50 euro. 

Na de inbreng hebben we te maken met twee schenkers. Elke ouder schenkt een waarde van 150.000 euro, waarop in totaal 9.000 euro schenkbelasting geheven wordt. 

Zonder de voorafgaande inbreng in de huwgemeenschap zou de schenking echter volledig gebeuren vanuit het eigen vermogen van Anne. Hierdoor zou de schenking terechtkomen in een hoger progressief tarief. De totale schenkbelasting bedraagt in deze situatie 22.500 euro. 

De familie realiseert dus een aanzienlijke belastingbesparing door een simpele inbreng in de huwgemeenschap!

De Vlaamse Belastingdienst heeft in haar fameuze ‘zwarte lijst’ op deze techniek gereageerd. 

Vlabel beschouwt als een fiscaal misbruik: “Inbreng van een goed in het gemeenschappelijk vermogen door één echtgenoot onmiddellijk of binnen een korte tijdspanne gevolgd door de schenking van dit goed door beide echtgenoten gaat in tegen de heffingsgrondslag en de progressiviteit van de artikelen 2.8.3.0.1, §1 en 2.8.4.1.1, §1 en §2 VCF.” 

Door de toepassing van de misbruikbepaling zou de schenking belast worden alsof de inbreng in de huwgemeenschap niet had plaatsgevonden ; er zou dus aanzienlijk meer belasting verschuldigd zijn !

Fiscaal misbruik in de wet